υπερήκω

Α

φτάνω πέρα από ένα σημείο («κἂν ὑπερήκη τὸν πρῶτον σπόνδυλον ἡ κεφαλὴ πρόσω», Γαλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερ-* + ἥκω «έχω έρθει, έχω φτάσει»].